Kendimi ararken kör karanlıkta.

Kendimi ararken kör karanlıkta

Ölüm çıktı, yaşamak varken karşıma..
Dönen bu dünyaya inat, bende dönüyorum..
Her gün ayrı bir ben oluyorum..
Herşey değişirken, bir ben eski gülüşlerimi unutamıyorum.
İki dudak arasında biriktirdiğim tebessümleri
O kadar içten özlüyorum ki,
En çokta tövbekar isyanlarıma bozuluyorum..
Geçmişe sövdüğüm tüm olmuşluklarıma kızıyorum..
Öyle derin bir diyardan düştüm ki
Bu tanımsız hayata
SUSARAK ÖLEMEDİM..öZÜR DİLERİM..
Eskimiş hüzünü, şimdiki keşkelerimle demledim..
Olmadı, yapamadım..
Eskiyen bende, yeni benler olur muydu ki?
Susarak ölmeyi becerebilseydim
Belkide bu kadar kelimeler arasında bağırmazdım!
En karanlık cümlelerim kanarken bedende..
Alışkın olduğum darbelerime ah dedim!
Sonra.. Sonra..
Keşke diye başlayan tüm cümlelerimi
Üç noktaya satan ben
Tüm devşirdiğim bozgunluklarımda
Kin kusuyordum, hayatın her anına..